Ik heb mij best vaak afgevraagd hoe het moet zijn om in een sweatshop te werken. Hoe erbarmelijk zijn de omstandigheden, mag je echt niet naar de wc tijdens je werkdag, hoe is het om zulke lange dagen te maken? Ik kan het me alleen maar indenken. Maar écht weten hoe dit is, kan ik niet. Of misschien toch wel? In het centrum van Den Haag is er namelijk een sweatshop onder de naam “Woman Power Fashion” nagebouwd. Het winkelende publiek wordt op deze manier pijnlijk duidelijk gemaakt onder welke omstandigheden hun kleding is gemaakt. Ik heb gewerkt in deze sweatshop. Laat me je vertellen hoe ik dit heb ervaren.
Empowering women
De sweatshop is een campagne van Schone Kleren Campagne en Mama Cash. Met de campagne willen zij consumenten ertoe aanzetten bewuster te kopen en modemerken te vragen transparant te zijn over de omstandigheden in hun fabrieken. Door het winkelende publiek te laten ervaren onder welke barre omstandigheden de meeste kleding gemaakt wordt, willen de initiatiefnemers de consument ervan doordringen dat kleding maken mensenwerk is.
Daarnaast willen ze aandacht vragen voor de vele vrouwen die werkzaam zijn in de kledingindustrie en dag in dag uit onze kleding in elkaar zetten. Deze vrouwen zijn dagelijks slachtoffer van seksuele intimidatie en geweld. Het is tijd dat de wereld hiervan bewust wordt zodat er iets veranderd.
De stropdas als fashion statement
Om extra aandacht te vragen voor de Women Power Fashion campagne werken ook bekende Nederlanders, politici en modebloggers in de sweatshop. Er worden ook stropdassen gemaakt. De das staat symbool voor macht en voor mannelijkheid. De mannen maken de deel uit in de kledingindustrie en de vrouwen lijden daaronder. Deze campagne wil laten zien dat dit ook anders kan.
Mijn ervaring
Qua weer is deze campagne perfect getimed. Toen ik aan het werk was in de sweatshop wat het buiten ruim 25 graden. Combineer dit met het feit dat de sweatshop bevindt zich in een glazen container, waar de zon vol op scheen en je hebt de perfecte omstandigheden om flink te “sweaten”. Omstandigheden zoals die in landen zoals Bangladesh zijn, werden dus perfect nagebootst.
Mijn shift begon achter de strijkplank, alsof het nog niet warm genoeg was! Ik wou dat ik in mijn bikini naar de swaetshop was gekomen, maar het zou waarschijnlijk niets uit hebben gemaakt. Ik vermoed dat het zeker 35 graden was in de sweatshop. Poeh!
Vervolgens kreeg ik de opdracht om telkens ene zelfde kleine stukje te strijken. Keer op keer, op keer dezelfde geestdodende handeling. Het is moeilijk om in te denken dat er dames zijn die dit dag in dag uit doen. Minstens 10 – 16 uur achter elkaar. Verschrikkelijk. Je bent een kleine radar in een lange productieketen. Feeling met het product dat je maakt, krijg je niet. Dat kan niet, want je ziet alleen maar een zoom die je moet platstrijken.
Uiteindelijk had ik “geupgrade” naar de naaimachine. Ondanks dat ik nog maar weinig ervaring had met de naaimachine, wist ik het snel op te pikken. De handeling was vrij simpel en al snel kwam er redelijke vaart in mijn productielijn. De dames die dit dagelijks doen, zijn waarschijnlijk 10x sneller dan ik. Ik denk niet dat ik overdrijf als ik inschat dat zij dagelijks makkelijk 1000 kledingstukken door hun handen krijgen waarbij ze alleen maar dezelfde handeling uitvoeren.
Na twee uur was ik klaar
Na twee uur zat mijn shift erop. Het was een enorme opluchting om de container te verlaten. Wat een temperatuurverschil! Toch voelde het niet helemaal goed. Ik wist dat ik na twee uur weer “vrij” was, terwijl aan de andere kant van de wereld dit de dagelijkse werkelijkheid is voor zo veel vrouwen. Ondanks dat ik een glimp heb opgevangen van hun leven, kan ik nooit weten wat zij echt voelen en ervaren.
Ik ben blij dat Schone Kleren Campagne en Mama Cash dit project hebben opgezet, om zo meer bewustzijn te creëren bij de consument. Als meer mensen bewust worden van de omstandigheden waaronder kleding wordt gemaakt, dan komt er, hoop ik, een dag waarop sweatshops zoals deze tot het verleden behoren.
Ben je benieuwd naar de sweatshop? Tot en met 21 mei kun je deze bezoeken Grote Marktstraat in Den Haag. Ik ben erg benieuwd naar jouw ervaring!
Ben je bij de sweatshop geweest? Hoe vond jij het?
Ik was er dinsdag. Door de hele ervaring vergat ik er foto’s voor mezelf van te maken. Ik was er echt van onder de indruk, vooral met het idee wat jij ook beschrijft: Na twee uur mag je er weer uit, maar aan de andere kant van de wereld moeten ze dan nog gewoon 13! uur door.
Ja, indrukwekkend was het he? Ongelooflijk dat er vrouwen zijn die dit dagelijks doen in een situatie die nog ergen was dan dit! Ik had al diep respect voor ze, maar dat is nu alleen maar meer geworden!
Wat goed dat je daaraan hebt meegedaan! Ik vind dit echt een hele goede manier om hier aandacht voor te vragen. Het gemiddelde winkelende publiek zal zich er normaal denk ik niet te druk over maken wie hun kleding heeft gemaakt en nu hopelijk wel even aan het denken gezet worden.
Dat hoop ik ook! Het is vooral heel sterk dat de sweatshop is geplaatst tussen de winkels die kleding verkopen uit sweatshops. Hopelijk heeft het het winkelende publiek een stukje bewuster gemaakt en denken ze vaker na over wat ze nou daadwerkelijk kopen!
Wauw, wat een ervaring lijkt me dat!
Hopelijk komen ze ooit ook eens naar Vlaanderen, het lijkt me bijna verplichte kost voor alle mensen. Of misschien kunnen ze dit als verplicht schoolvak invoeren ofzo?!
Kan in Den Haag iedereen meedoen, of is dat alleen voor genodigden?
Ja, je kon je opgeven om mee te doen! Er waren wel beperkt aantal plekken omdat er werd gewerkt met shifts van 2 uur. Doordat het een paar dagen duurde was er voldoende plek om veel mensen aan het werk te zetten! Goed punt heb je trouwens, het zou zeker verplichte kost moeten zijn op scholen!
Suuuuper goed!! Ik heb in de afgelopen maanden geen fast fashion meer gekocht, wel twee paar vegan fair fashion schoenen 🙂 En gisteren kwam mijn bestelling van Wolf & Storm binnen, weer wat nieuwe eerlijke en duurzame items 😀
Wat goed dat je de afgelopen maanden duurzaam hebt geshop! Wolf & Storm heeft zoveel leuke dingen! Wat heb je daar gekocht? Ik ben benieuwd!
Een heleboel bovenstukken (T-shirts en tops) en een toffe ring 🙂
Ik vind dit zo verschrikkelijk. Gelukkig bestaat er zoiets als fair fashion, al moeten veel mensen nog inzien wat die paar euro extra per kledingstuk betékenen… Hopelijk komt dit ook naar Vlaanderen.
Ja, echt afgrijselijk is het. Ik hoop dat deze campagne veel mensen tot nieuwe inzichten heeft gebracht! Ik zal bij Schone Kleren nagaan of de campagne ook naar België komt. Ik heb al een paar reacties gehad van mensen uit Vlaanderen die dit ook graag onder de aandacht willen krijgen bij het Vlaamse publiek! Als ik iets van ze hoor, laat ik het weten!