Van de week was ik in de supermarkt bij mij om de hoek. Bij de kassa aangekomen was er een lange rij en veel mensen met volle karretjes. Ik keek een beetje moeilijk, net als alle andere mensen die de rij naderden. Op dat moment riep een kassameisje: “de eerste volgende mag ook bij kassa zes afrekenen.” Iedereen stormde in volle vaart af op kassa zes. Ondanks dat ook ik wilde opschieten, koos ik er voor om in de lange rij te blijven staan. Waarom? Omdat het niet altijd nodig is om je te haasten.
Een lange to-do lijst
Soms heb ik van die dagen dat ik mij de hele dag opgejaagd en gehaast voel. Op zulke dagen heb ik een to-do lijst met minstens 37 dingen die ook allemaal die dag af moeten, wil ik minstens twee uur sporten en heb ik óók nog drie afspraken in mijn agenda staan. Met als gevolg dat ik constant gestrest van hot naar her aan het vliegen ben.
Aan het einde van de dag ben ik kapot en voel ik mij ontevreden omdat mijn onrealistische to-do lijst absoluut niet af is gekomen. Als ik op zulke momenten niet uitkijk, wordt mijn volgende dag net zo gejaagd. Mijn to-do lijst moet immers af. Misschien is dit gevoel wel herkenbaar?
Prioriteiten stellen
Zulke gehaaste dagen ontstaan bij mij als ik mijn prioriteiten niet goed stel. Hierdoor lijkt alles wat ik moet doen héél erg belangrijk en alles moet dus ook die dag nog af. Maar ja, dat gaat niet. Dus ik begin dan een race tegen de klok. Een race die ik nooit kan winnen.
Bewust haasten
In de loop van de tijd ben ik gaan inzien dat ik dit doe, mij haasten en geen prioriteiten stellen. Dit komt onder andere door mindfulnesscursus die ik heb gevolgd.
Gaandeweg heb ik ontdekt dat beter mijn prioriteiten stellen zal maken dat ik een rustiger leven kan leiden. Dit klinkt zo logisch! Toch heeft het even geduurd voordat ik dit in kon zien.
Ik heb geleerd om mij er beter van bewust te zijn als ik mij weer eens gehaast voel. Om niet zo maar op de automatische piloot mijn to-do lijst af te werken, maar op te merken dat ik mij aan het haasten ben. Wat mij heel goed helpt, is om op zulke momenten een keuze te maken: of ik houd nu op met haasten of ik blijf me haasten, maar dat doe ik wel bewust. Daarmee bedoel ik dat ik rustig probeer te blijven, ondanks dat ik op dat moment gehaast ben. Op die manier voorkom ik dat ik behalve gehaast ook nog een gestrest word.
Ik zal je een voorbeeld geven. Het wil nog wel eens voorkomen dat ik iets te laat op mijn fiets spring naar een afspraak. Nu kan ik de keuze maken om als een bezetene keihard te fietsen en volledig gestrest en bezweet aan te komen, of ik kies ervoor om rustig op te schieten. Natuurlijk fiets ik door, maar niet als een kip zonder kop.
Ik heb gemerkt dat mij dit ontzettend helpt. Want meestal maakt het qua tijd helemaal niet uit of je wel of niet je benen uit je lijf fietst. Het is dus veel chiller om je rustig te haasten dan om je gestrest te haasten!
Kies eens voor de langste rij
Je haasten is zo normaal in onze maatschappij en dat is jammer. Een mens is niet gemaakt om zich te haasten. Het is niet goed voor ons lichaam en zeker niet goed voor onze geest. Ervoor zorgen dat je niet (steeds) gehaast bent, is dus ook een onderdeel van goed zorgen voor jezelf.
Wees je er dus eens wat vaker van bewust als je aan het haasten bent. Vooral ook op de momenten dat het eigenlijk helemaal niet nodig is. Kies in de supermarkt eens voor de langste rij in plaats van voor de kortste en gebruik deze tijd om gewoon even te voelen hoe het met je gaat. Gebruik dat als tijd voor jezelf. Als tijd waarin je voor jezelf aan het zorgen bent. En als je dat doet, dan heb je helemaal geen tijd om je te haasten.
Hoe gaat dit bij jou? Haast jij je nooit of juist altijd? Doe je dit dan bewust?